Ψευδής Καταμήνυση (άρθρ. 229, παρ. 1 Π.Κ.) – Ψευδής Κατάθεση (224, παρ. 1 Π.Κ.) – Συκοφαντική Δυσφήμηση (363, παρ. 1 Π.Κ.)

Ο εντολέας μου αντιμετώπιζε τις κατηγορίες της ψευδούς καταμήνυσης, ψευδούς κατάθεσης και συκοφαντικής δυσφήμησης. Ο ίδιος είχε προηγουμένως υποβάλει μήνυση για παραβίαση Δικαστικής Απόφασης κατά της τέως συντρόφου του και μητέρας του τέκνου του, η οποία Δικαστική Απόφαση όριζε ότι έχει δικαίωμα επικοινωνίας με το ανήλικο τέκνο του σύμφωνα με το διατακτικό της απόφασης αυτής, κι επειδή ήθελε να ασκήσει πίεση στη μητέρα του παιδιού, ώστε να μην παρεμποδίζει την επικοινωνία του με αυτό.

Οι κατηγορίες εναντίον του εντολέα μου σχηματίστηκαν γιατί ο ίδιος την ημέρα που κατέθεσε τη μήνυσή του, προσκόμισε μαζί με αυτή στα όργανα του Αστυνομικού τμήματος, αντίγραφο της απόφασης αυτής του Δικαστηρίου που ρύθμιζε την επικοινωνία του με το ανήλικο τέκνο, που όμως από την προκαταρκτική εξέταση προέκυψε ότι η απόφαση αυτή 1) ΔΕΝ ήταν προσωρινώς εκτελεστή ως προς τη διάταξη που ρύθμιζε την επικοινωνία του με το ανήλικο τέκνο του, 2) ΔΕΝ είχε καταστεί τελεσίδικη και 3) ΔΕΝ είχε κοινοποιηθεί στη μητέρα του τέκνου επιταγή προς εκτέλεση. Η μήνυσή του αυτή μπήκε στο αρχείο με Διάταξη του κ. Εισαγγελέως. Έπειτα από σχετική μήνυση που υπέβαλε η τέως σύντροφός του για τ’ ανωτέρω αδικήματα, σχηματίστηκαν εναντίον του οι κατηγορίες αυτές της Ψευδούς Καταμήνυσης, της Ψευδούς κατάθεσης και της Συκοφαντικής Δυσφήμησης.

Προβλήθηκε στο Δικαστήριο ο αυτοτελής ισχυρισμός ότι ο κατηγορούμενος ήταν σε Πραγματική Πλάνη ως προς την αντικειμενική υπόσταση των δύο πρώτων αδικημάτων, κι ότι επομένως δεν είχε δόλο ως προς την τέλεση των πράξεων, μιας και δεν ήταν δικηγόρος ο ίδιος ώστε να γνωρίζει τη σημασία βασικών νομικών εννοιών, όπως «τελεσίδικη απόφαση», «απόφαση προσωρινώς εκτελεστή» και «επιταγή προς εκτέλεση». Άλλωστε τη μήνυση την είχε καταθέσει αυτοπροσώπως, κι όχι δια Πληρεξουσίου Δικηγόρου. Ως προς το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης προβλήθηκε στο Δικαστήριο ο ισχυρισμός ότι δεν υπήρχε καμία πρόθεση να συκοφαντήσει δυσφημηστικά την τέως σύντροφό του, με τη μήνυση την οποία κατέθεσε εναντίον της, αφού ο σκοπός του ήταν μόνο να την πιέσει ώστε να μην παρεμποδίζεται η επικοινωνία του με το τέκνο, κι ότι επομένως δεν πληρούται η υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος.

Το Δικαστήριο απάλλαξε τον κατηγορούμενο από όλες τις κατηγορίες ελλείψει δόλου.