ΑΓΩΓΗ ΔΙΑΝΟΜΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΟΥ ΑΚΙΝΗΤΟΥ

Η εντολέας μου, μου ανέθεσε την άσκηση αγωγής διανομής επί κοινού ακινήτου – οικοπέδου, άρτιου και οικοδομήσιμου και ευρισκόμενου εντός Οικισμού, ως έχουσα συγκυριότητα στο ½ εξ αδιαιρέτου αυτού.

Το οικόπεδο για το οποίο ασκήθηκε η αγωγή διανομής, αποτελούσε τμήμα ευρύτερου γεωτεμαχίου – οικοπέδου, που για το υπόλοιπο τμήμα του οποίου (που δεν αφορά στην αγωγή), είχε ήδη γίνει, από το 1977 σύσταση οριζοντίου ιδιοκτησίας και διανομής μελλοντικών κτισμάτων, με την οποία οι τότε συγκύριοι (ο δικαιοπάροχος της εντολέως μου και ο συγκύριός του) είχαν υπαγάγει το τμήμα αυτό του οικοπέδου, με τις οικοδομές που θ’ ανεγειρόταν σε αυτό στις διατάξεις του ν. 3741/1929 περί της κατ’ ορόφους ιδιοκτησίας και συνέστησαν έτσι στο τμήμα αυτό, 2 αυτοτελείς κι ανεξάρτητες οριζόντιες ιδιοκτησίες. Έτσι με την αγωγή διανομής που ασκήθηκε, ζητήθηκε η διανομή για το υπόλοιπο τμήμα, που αποτελούσε και αυτοτελές οικόπεδο.

Ισχυρισμός του αντιδίκου ότι είναι μη νόμιμη η αγωγή επειδή δεν υφίσταται συγκυριότητα επί του διανεμητέου οικοπέδου, και τούτο διότι η κατάτμηση που είχε προηγηθεί με τη σύσταση οριζοντίου ιδιοκτησίας είναι άκυρη, με συνέπεια αφ’ ενός μεν το επίδικο ακίνητο να μην υφίσταται ως αυτοτελές οικόπεδο, αφ’ ετέρου δε η σύσταση οριζόντιας ιδιοκτησίας που έλαβε χώρα το 1977 καταλαμβάνει και το επίδικο ακίνητο. Ο ισχυρισμός του αντιδίκου απορρίφθηκε ως ουσιαστικά αβάσιμος γιατί το Δικαστήριο δέχθηκε αφ’ ενός μεν ότι η σύσταση της οριζοντίου ιδιοκτησίας είχε ήδη μεταγραφεί στο αρμόδιο Υποθηκοφυλακείο όταν ίσχυσε ο ν. 651/1977, με τον οποίο επαναφέρθηκε σε ισχύ το ν.δ. 690/1948, αρθρ. 2, παρ. 1, με την οποία διάταξη «απαγορεύεται η μεταβίβαση της κυριότητας οικοπέδων επαγόμενη τη δημιουργία μη αρτίων», αφ’ ετέρου δε ότι δεν προέκυψε πως με την πράξη Σύστασης οριζοντίου ιδιοκτησίας δημιουργήθηκε ένα άρτιο και μη οικοδομήσιμο οικόπεδο.

Πραγματογνωμοσύνη η οποία διατάχθηκε αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο. Σύμφωνα με την οποία είναι δυνατή η αυτούσια διανομή του υπό διανομή οικοπέδου με τη σύσταση 2 αυτοτελών Καθέτων Ιδιοκτησιών, που είναι συμφέρουσα για τους διαδίκους, με εδαφικές μερίδες ίσης αξίας.

Αν και με την αγωγή ζητούνταν η διανομή με πλειστηριασμό και δεν υπήρξε αυτοτελές αίτημα για αυτούσια διανομή από κανέναν από τους διαδίκους, ωστόσο αυτό δεν εξετάστηκε από το Δικαστήριο, καθ΄ όσον σε περίπτωση σύστασης Κάθετης Ιδιοκτησίας επί ακαλύπτου οικοπέδου, ο νόμος δεν προϋποθέτει να υπάρχει τέτοιο αίτημα.

Το Δικαστήριο απέρριψε αίτημα του εναγομένου για δεύτερη πραγματογνωμοσύνη.

Το Δικαστήριο απέρριψε την ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος του εναγομένου, με το σκεπτικό ότι και αληθή υποτιθέμενα τα περί άτυπης συμφωνίας μεταξύ των συγκοινωνών περί χρήσης του επιδίκου οικοπεδικού τμήματος, με σκοπό να διευκολύνουν τη διέλευσή τους προς το υπόλοιπο τμήμα των 1.022,00 τ.μ. (επί του οποίου έχει γίνει η Σύσταση Οριζοντίου Ιδιοκτησίας), αυτό δεν εμποδίζει οποιονδήποτε από τους κοινωνούς, να επιδιώξει δικαστικώς τη λύση της κοινωνίας.   

Δεκτή η αγωγή διανομής, με αυτούσια διανομή του επιδίκου οικοπέδου, με η σύσταση χωριστής ιδιοκτησίας σε διακεκριμένα μέρη του ενιαίου οικοπέδου, στα οποία θα είναι δυνατή η ανέγερση χωριστών οικοδομημάτων, η οποία διανομή κρίνεται ότι είναι εφικτή και ότι εξυπηρετεί το συμφέρον των συγκυρίων.